Tekrar Merhaba Kasım 2015

2011 yılı laz yaylaları gezi güncesinden sonra 'bunlar hep evde mi oturdu, gezi güncesi neden yazılmıyor, bıktı, sıkıldı' diyenlere cevabım olsun.
bir format yakalayıp blog yazmaksa amacınız, o formatı her an yakalamak bir süre sonra saplantı halini alıyor. 'oluversin, aman bu kadarı da yeterli' demekle olmuyor. gezi boyunca notlar almak, fotoğrafların ayıklanması, sayfanın tasarlanması ve fotoğrafların yüklenmesi özen isteyen bir uğraş. bana göre en zevkli ve kolay kısmı yazı yazmak.
2011 yılında bu formatı yakalayıp günce yayınlayacak zamanı bulamayacak kadar çok gezmişiz. rakamsal olarak 6 tanesi yayınlanmış, 4 tanesi yayınlanmamış 10 gezi güncesini yayınlamak evet biraz zorladı. biriken yazıları oluşturma kısmında zaman geçtikçe üretememe gibi bir durumunda geliştiğini itiraf etmeliyim.
bugün baktığımda taslak gezi güncelerinde gördüklerimi arşivimizde bulunsun diye başlıklar olarak geçmeyi bir borç bilirim. çoğu gezi an an hala hafızamda. en azından sıksam hatırlarım, bulurum diye düşünüyorum. ama bir çok kısım yine açık kalacak ve emekler heba olacak diye yazma sözü vermemeliyim.

24-25 eylül 2011 - tekrar BEYPAZARI
01-09 ekim 2011 - KEKOVA - DENİZ KANOSU TURU
22-23 eylül 2011 - tekrar İZMİR
12-13 kasım 2011 - İZNİK - ZEYTİN HASATI
25 şubat-4 Mart 2012 - AYDER - GÜRCİSTAN
2012 - Münferit AYDER merkezli gebelik gezisi
ve sayısını bilemediğim kadar çok İZNİK merkezli gezilerimiz.

yazamamamın ikinci nedeni de zaman zaman bu listeden KEKOVA - DENİZ KANOSU TURU ve AYDER - GÜRCİSTAN gezisini yazamadıktan sonra diğerlerini yazmanın haksızlık gibi gelmesi.

KEKOVA - DENİZ KANOSU TURU : deniz tatili yapmayan bizlerin, deniz kanosu ile ilk defa güneye inişimizden dolayı yaşadığımız farklı tecrübelerle doluydu. sadece deniz kanosu yapmayıp içinde ilk defa LİKYA YOLU' nu, baba ocağı ISPARTA'yı, ve kalbimizde yer eden İZNİK ile tanışmamız bu gezide oldu.

AYDER - GÜRCİSTAN GEZİSİ : hep gittiğimiz AYDER' i karlar altında görüp, sakinliğinin tadını çıkartmak ve GÜRCİSTAN' ı Batum'dan Tiflis'e kara yoluyla gezmek adeta ufkumuzu bir kat daha arttırdı.

en azından bu iki günceyi keşke yazabilseydim uktesini hep taşıyacağım sanırım.

gelelim 2012'den sonraki hayatımızdaki değişikliklere; 2012 yılı ilkbaharında çoğalma kararı ile durgunluğa geçtik. 2013 yılında gezi grubumuzdan üremeyen kalmamıştı. hepimiz bir yerlerde gaz çıkartma, pişikle mücadele derdine düştük. o gün bugündür gezmeye devam etsek de bende belgelendirecek eski enerji kalmadı. belgelendirebilsem bile fazla çocuk odaklı yazılar blog formatının kaymasına neden olur diye düşündüm.

şimdi ne değişti;
çocukla ilgili başka meşkaleler olsa da en azından gaz çıkartma, pişikle mücadele faslımız bitti. yükümüz daha da azaldı. ve yavaş yavaş bitimiz kanlanmaya, içimizdeki deli kendini gezmek için zincirleri zorlamaya başladı.

ben de anladım ki gezmek bir ruh durumu, ne yaparsan yap bastıramazsın.

yeni gezi günceleriyle dostlara tekrar merhaba!

İğneada Kampı 04-05 Haziran 11

ekstra fotoğraflar için link: https://picasaweb.google.com/leylegihavadagorunce/IgneadaKamp#

TAMZARA ile bu yıl 2.kez Trakya bölgesine gidiyoruz.bu sefer otobüse en son binen ve ilk önce inen biziz.İĞNEADA'da bu haftasonu kamp yapacağız.
Otobandan ayrılıp DEMİRKÖY ilçesi,İĞNEADA beldesi tarafına yönelince gözlerimizi kamaştıran ormanlar bizi çok şaşırttı.ISTRANCA ORMANLARI’nı çocukluğumuzdan günümüze çok duymuş öğrenmiştik.fakat orman diye gidip de çok hayal kırıklığına uğradığımız yerler olduğu için böyle bir tablo görebileceğimize pek ihtimal vermemiştik.bölge bizi çok mahcup etti.Trakya’nın Karadeniz’e bakan kısmı bambaşka bir doğa harikası.

ISTRANCA LONGOZ’ları Karadeniz'e doğru akan derelerin, önlerindeki kumullar nedeniyle denizle irtibatı kopmuş göl ve bataklıklara kadar gelip denize dökülemedikleri için geriye doğru taşarak araziye yayılmaları sonucu oluşmuş. üstelik Avrupa’nın da en büyük LONGOZ ORMANLARI yine ISTRANCA’dadır.LONGOZLAR acı,tatlı ve tuzlu su sistemlerinden dolayı çamur düzlükleri,bataklıklardan dolayı bir çok farklı canlıya ev sahipliği yapar. yani oluşum başlı başına bir durumken içinde barındırdığı canlıları ve bitki örtüsünü varın siz düşünün.

Geziden döndükten sonra yaptığım araştırmayı paylaşmak isterim:

İĞNEADA LONGOZLARI, yaban hayatı geliştirme sahası iken 2007'nin sonlarında milli park ilan edilmiştir.alanı besleyen en önemli su kaynağı olan rezve deresi de dahil olmak üzere bölgedeki diğer derelerden istanbul'a içme suyu taşınması düşünülmekte olduğundan böyle bir statü değişikliği yapıldığı iddiası vardır. zira yaban hayatı geliştirme sahalarından boru hattı geçirilmesi yasakken, milli parklarda böyle bir yasak yokmuş. longoz ormanlarının taban suyu seviyelerinin düşmesi halinde yaşama şansı kalmadığı biliniyor.bu alanın milli park ilan edilmesindeki amacın buradaki suları borularla istanbul'a aktarmak olduğunu düşünmek bile insan olanın tüylerini diken diken etmeye yeter. gerçi iski tepkilerden ötürü boruları longozlardan geçirmek yerine karadenize döşemek durumunda kalacak gibi ama ekosistemin can suyu her halükarda azalacak. zaten daha önce de ıstrancaların bazı derelerine el atan ve bunları kurutarak bölgedeki doğal dengeye büyük zarar veren iski, longozları iyice susuz bırakacak. tabi yine Kırklareli'ne bağlı Vize ilçesi'nin Evrencik köyü'nde yapılmakta olan çimento fabrikasına yük taşımak için bölgede kurulacak kazıklı iskelenin de tehdit ettiği ormanlardır bunlar. bu kafayla pek uzun sürmeden yok edilmesi muhtemel nadide bir ekosistemdir kısacası.

Kamp mevzumuza dönecek olursak uzun uğraşlar sonunda uygun bir yer bulduk.haziran ayı bu gezi için biraz geç kalınmış gibi gözüküyor.gölge yada ağaçlık yer bulmak çok zor.kaldı ki kamp alanında su olmaması başlı başına bir sıkıntı.ama taşıma su ile değirmeni biraz döndürme kararı aldık.

kahvaltıyı geç de olsa kusursuz yaptık.

Öğlene doğru orman içinde tatlı bir yürüyüşe çıktık.ağaç gölgelerinde sarmaşıklar, sulak alanda mandalar,çiçeklerle kaplı yollarda ilerleyerek sahile vardık.gezi boyunca SAKA,HAMAM ve MERT GÖLLERİNİ gördük.

sanki biz sahile varmadık da sahil birden içimize doluverdi.çok az kişi mayo getirmiş.ben ve Ahmet’de getirmeyenler arasında.önce 'biz girmeyiz kenarda otururuz,zaten deniz daha soğuktur' dedik.sonra 'yok ya öyle kıyafetlerle girilir mi hiç çok ayıp' diye düşündük.sonra kendimi birden emanet bir erkek mayosu ve t-shirt ile denize girmeye hazırlanırken buldum.mayo getirmeyen herkeste aynı şeyi yaptı.ahmet ve birkaç kişi de pantolonla girdi.harika bir zevkti.deniz gerektiği kadar sıcak ve temizdi.girdiğimiz denizin Karadeniz olduğunu düşünürsek de az dalgalıydı.bu güzel deniz molasından sonra kuru kıyafet ve havlu bulma maceramız başladı.artık kimde ne varsa paylaştı da İĞNEADA merkezi gezimizde madara olmaktan kurtuldu.

İĞNEADA merkezde olması gerektiği gibi samimi sahil kasabası havasındaydı.çay bahçesinde çay içip biraz dinlendik.bizi kampımıza götürecek minibüsümüze doğru yürürken davul zurna sesi duyduk.sonrasında da bir sokak kınagecesiyle karşılaştık.düğün olur da biz öylece çekip gidebilir miyiz?hemen aralarına katıldık.bir roman düğünüydü.renk cümbüşü,oyunlar,çalgıcıların samimiyeti çok iyiydi.bizi hemen aralarına aldılar.

hatta oynamak için Murat ile piste çıktığımda mavi elbisesi ve yapılı saçıyla çok güzel göbek atan bir abla beni buldu.bende anında Murat’ı sattım.onunla oynamaya çalıştım.o ne asil oynayış,o ne figürler.ben karşısında göbek atmak için türlü maymunluklarla enerji sarf ederken o hiç yorulmadan adeta akşam yemeğine taze fasulye ayıklar gibi göbek atıyordu.bu eğlencenin kına gecesi olduğunu gelinin kim olduğunu da ondan öğrendim.gidip gelini ufak bir katkıyla tebrik ettim.

Kampa gittiğimizde hepimiz büyülenmiş gibi çalgıcıların 'çiçekçi kızz baksanaa' şarkısını söyleyip göbek atıyorduk.

Akşam herkes uzmanlığı ölçüsünde faaliyete geçti.Murat mangal başında sucuk ve tavuk yaptı.ateş yakma işi de Erkut ve yardımcıları Ahmet,Fikret ve Hüseyin abi üstlendi.biz kur,topla ekibi sofrayla ilgilendik.

sonrasında her kampta olanlar oldu.kamp ateşinde sohbet,içki ve şarkılarla geçti.bugün geceyi en erken kapatanlardandım.erken uyumak için kimseciklere hissettirmeden çadıra kaçtım.ertesi gün çürük domates damgası yesem de iyi bir uyku çektim.

Kahvaltıdan sonra toparlanma geçtik.kahvaltıda Fikret bize patatesli yumurta yaptı.

sınır köylerine sırayla uğramaya başladık.LİMANKÖY’deki fenere de gittik.1861 yılında Apdulmecit döneminde Fransızlara yaptırılmış.bu yüzden Fransız feneri olarak anılıyor.4 kuşaktır aynı aile gözetiminde olması bu feneri biraz farklı kılıyor.gerçi bu farklılığı gezmeye gittiğim birkaç fenerde de duymuştum.

LİMANKÖY FENERİ’nden sonra DEMİRKÖY’de Fatih Sultan Mehmet’in İstanbul’u alırken kullandığı topların imal edildiği dökümhaneyi gezdik.ben gezinin bu kısımlarında artık güneşten pembeleşip,bunaldığım için bir ağaç gölgesinde dinlenmeyi tercih ettim.

Demirköy’de bir lokantada yemek molası verdik.

daha sonra son durağımız olan DUPNİSA MAĞARASINA geçtik.ismi Bulgarca Delik demekmiş.Kuru olan bölümü 900 metre,sulu mağara 1700 metre,yan kollarla birlikte toplam mağara uzunluğu 2720 metre uzunluğunda.yaz kış sıcaklıklar sulu mağarada 10 derece,kuru mağara 17 derecedir.bu yüzden burası o bunalımlı yazın ilk günlerinde çok iyi geldi bize.

Mağara görünce girilmemesi gereken yerlere girip de fotoğraf çekmeye çalışan ve sarkıtların her yerine dokumak için türlü maymunluklara giren tipler beni yine çıldırttı.

Mağara güzeldi.hiç yarasa olmaması Beyoğlu vitrinleri gibi ışıklandırmadan olsa gerek.yarasa olmak bile bir yaşam savaşı artık.

Dönüş yolunda yolda manda yoğurdu ve peyniri aldık.nasıldı derseniz pek bir numarası yoktu derim. Mağaradan çıktıktan sonra kıyıdan kıyıdan kalabalık ve aksi şehir İstanbul’un yolunu tuttuk.

Çınarcık Erikli Yaylası Kampı 28-29 Mayıs 11

Gezi Fotoğrafları için:https: ttps://picasaweb.google.com/109202762451980293265/CNarcKErikliYaylas#

Bu yıl ilk baharda kamp yapma imkanımız hiç olmadı.ya TAMZARA TUR’dan Cevdet arkadaş yoktu ya da havalar çok dengesizdi.ama kamp ruhu içimize girmiş bir kere bağlasalar durmaz bir şekilde hafta sonu kaçabileceğimiz yerler araştırmaya başladık bile.

Yürüyüşçülerin ve piknikçilerin çok iyi bildiği ERİKLİ YAYLASI bizim hala göremediğimiz bir yer.çok popüler olması bu yağışlı günlerde işimize geliyor.çünkü havalar biraz ısınsa bırakın burada kamp yapmayı yürümek bile zorlaşacaktır.

Hava durumu yağış gösteriyor. ne kadar yağabilir dedik ve yola çıktık.kamp kankalarımız Nilüfer ve Murat’ı sabaha karşı aldık.sanki hiç sabah olmamış gibi.hep puslu bir ikindi vakti yaşıyormuşuz gibi bir hava vardı. Yalova’ya vardığımızda beklenen oldu ve kendini göstermeyen ama kısa sürede sizi sırıl sıklam yapacak yağmur başladı.

Yalova girişindeki BONZAİ MÜZESİ ve BONZAİ satış mağazaları dikkatimizi çekti.hemen bir mola verip gezelim dedik.BONZAİ meselesi insanı büyülüyor.bir kaç tane beğendiğim ağaç da oldu.fakat fiyatı çok geldiği için alamadım. zaman geçtikçe ağaçlar minyatür kalsın diye yapılan eziyetleri zihnimde tekrar değerlendirdim.gerekli mi?yani salonunuzda mis gibi kokan bir manolya ağacı herkesi çok mutlu eder eminim ama onu sevimli kılmak için genç dalları budamak,köklerini kesmek ve telle köklerini sıkıştırmak fikri bu hobiyi çok itici yapıyor.iyi ki de param yokmuş.

ÇINARCIK’ta son alış verişlerimizi yaptık. ERİKLİ YAYLASINA çıkmadan son yerleşim olan TEŞVİKİYE köyüne geldik.yolu sorduk ve ilerledik ki ne görelim,hafif yağan yağmurda üzerinde halkaları ve nilüferleriyle,çevresindeki ağaçların siluetlerinin derinlik kattığı bir göl.yağmur yağdığından ve sezon açılmadığından olsa gerek etrafında kimse yok.sadece göl,ağaçlar ve kurbağa sesleri.

Hepimiz arabadan attık kendimizi. her birimiz ayrı yerlere gidip bu anı yaşadık.o ne huzur,o ne güzellikti.

ERİKLİ YAYLASI’na TEŞVİKİYE KÖYÜ’nden 6km.lik,virajlı toprak bir yoldan ulaşılıyor.biz aynı özellikteki yoldan 3km. daha gidip DELMECE YAYLASI’nı da bir görmeyi planladık. DELMECE YAYLASI daha yüksek olduğu için daha soğuktu.mangal yapmaya gelen cemaat arabalarının arasında çadır kurmak da bize rahatsızlık verdi.sonunda ÇİFTE ŞELALE tabelasından girdik.yağmurdan dolayı tesisler açık değildi.istediğimiz istikamete arabayla gitmek mümkün olmadı.sonun da aynı civarda ÇİFTE ŞELALE’ lere daha yakın bir yerde çardağı,tuvaleti olan,sezonu daha açmamış bir gözleme tesisinin yakınına kamp kurduk.

İlk iş zil çalan karnımızı doyurmak oldu. Ahmet bize sucuklu yumurta yaptı.kahvaltı sofrasını toplayıp bulaşıkları yıkadık.hepimizin hayali bu ıssızlıkta açan bir güneşin altında matların üzerine yayılıp kitap okumak yada uyumaktı.hayallerimiz yağmur yüzünden gerçekleşemedi ve biz çardağın altında sandalyelerde baya oturduk.

Koca orman bizimdi. arada sırada ÇİFTE ŞELALE tabelasını görüp de gelen ziyaretçiler oldu.yağmurun dineceği falan yok.kampı biraz toparlayıp yağmurlukları giydik ve ÇİFTE ŞELALE neymiş bir de biz görelim dedik.şelaleler yağmurun da etkisiyle gürül gürüldü.uzun süre şelaleyi seyredip fotoğraflar çektik.

Kampa döndüğümüzde biraz çerez yedik. yine taburelerde oturmaktan sıkılıp biraz eğlenmek için Murat’a getirdiğimiz beyaz sakalı sırayla takıp doğaçlama oyunlar oynadık.Murat hacı amca oldu.Nilüfer ormanda sadece kadınların yaşadığı yaşlı teyze oldu.onunla röportaj yaptık.Ahmet ormanda sihirler yapan Gandalf oldu.onunla da röportaj çekimleri yaptık.

Karnımız hiç acıkmadı ama yanımızda getirdiğimiz köfteleri de yemeden geri götürmek olmazdı. Murat mangalı yaktı.

Hava kararınca biraz ateş yakabilir miyiz diye odun topladık. ufacık bir ateş bizi hem ısıtmaya hem de yaşam alanımızı biraz genişletmiş oldu.erkenden yatarız diye planladık fakat biralar,votkalar,şaraplardan sonra uyku falan kalmadı bizde.

Hiç söylemediğimiz kadar şarkı söyledik. bu sefer bet sesimize rağmen Nilüfer ile bana da bolca fırsat geçti. sonradan videoları izleyince yaklaşık 7 dakika kadar şarkının hep 'ağ var,ağ var sesleri' kısmını söylediğimizi gördük.kılıçbalığı şarkısının devamını hatırlayabilseydik kaset teklifi alırmışız.

gece yakılan açık hava ateşi herkesi etkiler. saatler boyu ateşi izlemek keyif verir. kötü şeyler çıkar gider insanın içinden. ateş başında yalan dolan olmaz ve herkes kendi gibi oluverir. yağmura rağmen ateş yandı biz coştuk, biz coştuk ateş yandı.

genelde ateş başında önünüz fazla ısınız arkanız ise buz tutar.ilk defa bu kadar az kişiyle kamp ateşi yakmamızdan dolayı olsa gerek ateş başında montlara ihtiyaç duymadan ısındık.

Gece kampı iyice toparlayıp çadırlara geçtik. sessizlikte uykuya daldık.

Sabah Murat biraz mideyi bozmuş. bizlerde bir şey yok.kahvaltı edip toparlanmaya karar verdik.zira yağmur dinmeye başladı.bu da demek oluyor ki Pazar piknikçilerinin buralara akın etmesi an meselesi.

ÇİFTE ŞELALER’in hemen üstünde bulunan DİPSİZ GÖL’ü ziyaret ettik. ayı veya domuz izlerine rastladık. Ahmet ahşap köprüden geçerken bir gezi klasiği olan düşüşlerinden yaptı.beli ve ayak bileği biraz incindi.

TEŞVİKİYE köyüne tekrar inmek için yola çıktık. virajlardan olsa gerek bu sefer de Nilüfer’in midesi kötü oldu.TEŞVİKİYE KÖYÜ’nde biraz mola verdik.

Harika ayran ve pide yapan aynı zamanda köy kahvesi de olan mekanda 1,5 saat kadar kaldık.

ERİKLİ YAYLASI’na gelirken Yalova tarafında İstanbul istikametindeki trafiği hatırladık. kara yoluyla değil TOPÇULAR’dan ESKİHİSAR’a feribotla geçmeye karar verdik.

ESKİHİSAR,Murat’ın yıllarının geçtiği yermiş.feribottan inince Murat bize ESKİHİSAR’ı gezdirdi.OSMAN HAMDİ BEY’in yaşadığı evi gördük.

Murat ile Nilüfer’i evlerine bırakıp bulutların arasından kendini bir gösterip bir kaybolan güneşi yakalama ümidiyle eve vardık. evin yakınlarında bulunan çocuk parkında çadırları açıp kuruttuk.çocuklar çadırlara büyük ilgi gösterdi.önce sattığımızı sandılar.sonra kendi evlerindeki caillou çadırlarının bizimkilerden daha güzel olduğuna bizi ikna etmeye çalıştılar. En sonunda da toplamamıza yardım ettiler.

ERİKLİ YAYLASI kampımız tüm masraflar dahil 70 TL/kişi